Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1900-1903

Portrety dziecięce autorstwa Wyspiańskiego nie mają sobie równych w sztuce polskiej. Wyróżnia je subtelność wykonania, głębia uczuć, połączenie realistycznej obserwacji z liryczno poetyckim nastrojem. Naturalne gesty i pozy małych modeli zostały uchwycone niespokojną, wijącą się secesyjną kreską i kolorem kładzionym płaskimi plamami. Wyspiański, ukazując w bliskim planie maleńką córkę Helenkę o potarganych w zabawie włosach, po mistrzowsku oddał zdumienie, które wyraża jej twarz, a także przebijającą zza niego ciekawość świata. Owalny zarys dziecięcej buzi podkreślił pośpiesznie nakładanymi smugami pastelowej kredki, układającymi się w swobodnie spływające w nieładzie sploty włosów. Umiejętnie wzbogacił złocisty koloryt pasmami szafiru,rudościibieli,niebieskie
oczy ożywił światłem.