Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1906-1907

| 1869-1889 | 1890-1894 | 1895-1897 | 1898-1899 | 1900-1903 | 1904-1905 | 1906-1907 |

1906

• 31 grudnia i 13 stycznia w warszawskiej Filharmonii odbyły się wie­czory poświęcone Stanisławowi Wyspiańskiemu. Fragmenty z Wesela oraz Bolesława Śmiałego deklamowali Józef Kotarbiński, Jadwiga Mro­zowska i Michał Tarasiewicz.

• 25 kwietnia Wyspiański skończył przekład V aktu dramatu Woltera Zaira; opublikował go w maju.

• 11 maja Walne Zgromadzenie Członków Akademii Umiejętności przy­znało Wyspiańskiemu nagrodę im. Probusa Barczewskiego w wysokości 2250 koron za cykl pejzażowy Kronika kilku dni.

• 12 maja – Warszawa, na otwarciu teatru pod dyrekcją Mariana Gawalewicza i Aleksandra Rajchmana w Filharmonii odbyła się premiera Wesela w reżyserii Józefa Kotarbińskiego; wskutek interwencji cenzury zagra­no tylko akt I oraz fragmenty aktu II. Skromna inscenizacja, w porównaniu z krakowską i lwowską, była powodem krytyki samego pomysłu wystawienia.

• 20 maja ukazuje się fragment dramatyczny Śmierć Ofelii.

• W końcu czerwca Wyspiański podjął decyzję o nabyciu domu w Węgrz­cach pod Krakowem (formalności dopełniono 6 września). Zakup ten miał zabezpieczyć rodzinę artysty po jego śmierci. W związku z pożycz­ką zaciągniętą na kupienie domu, Wyspiański poprosił TPSP o sprzedaż trzydziestu kilku jego pasteli. Podobną akcję zor­ganizowano jesienią w TZSP w Warszawie (Zachęta nabyła wówczas do swoich zbiorów dwa dzieła).

• W październiku (w księgarniach: w listopadzie) ukazał się dramat Skałka, postdatowany 1907.

1907

• 4 marca wyszedł drukiem Cyd. Tragedia w pięciu aktach Corneille’a w tłumaczeniu i nakładem Wyspiańskiego.

• 5 marca w Wielkopolsce restrykcje prawa pruskiego dotknęły dramatów Wyspiańskiego: urzędowe zasądzenie na całkowity zakaz grania i kon­fiskatę Wesela, Wyzwolenia, Legionu i Nocy listopadowej.

• Przed 29 marca został wydrukowany dramat Powrót Odysa.

• W kwietniu Wyspiański podjął decyzję o sprzedaży rękopisów swoich utworów, jednakże ze względu na wysoką cenę nie znalazł nabywców. Zakupione dopiero w 1932 do zbiorów Biblioteki Narodowej w Warsza­wie, uległy w większości zniszczeniu podczas II wojny światowej.

• W lecie nastąpiła nieoczekiwana poprawa stanu zdrowia poety. Prze­glądając swój dorobek, Wyspiański polecił zniszczyć część dzieł, m.in. szkice rysunkowe do witraży wawelskich i niektóre dramaty.

• 10 października ukazał się pisany od 1900 dramat Sędziowie.

• 10 listopada artystę przewieziono do Domu Zdrowia dra J. Gwiazdo­morskiego, kierowanego przez dra M. Rutkowskiego w Krakowie, przy ul. Siemiradzkiego. Opiekowali się nim prof. Pareński, dr Rutkowski i dr Nowotny.

• 28 listopada o godz. 5 min. 10 po południu Stanisław Wyspiański zmarł. Trumna z ciałem, przykryta szklanym wiekiem, została wystawiona w krypcie kościoła Pijarów. W Muzeum Narodowym okryto kirem por­tret artysty i kartony witraży wawelskich, a z gmachów Sukiennic i TPSP wywieszono chorągwie żałobne.

• 2 grudnia trumnę przewieziono do kościoła Mariackiego, gdzie odpra­wiono mszę żałobną. Kondukt przy dźwiękach dzwonu Zygmunta prze­szedł dokoła Rynku, Grodzką pod Wawel i do kościoła Paulinów, gdzie Stanisław Wyspiański został pochowany w Krypcie Zasłużonych. Zastosowano się do życzenia artysty i mów pogrzebowych nie było. W uroczystościach uczestniczyło ok. 40 000 osób. W dniu krakowskiego po 1006 po­grzebu w kościele św. Krzyża w Warszawie została odprawiona msza żałob­na, a Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych zamknięto na znak żałoby.
  

• 7 grudnia Adam Chmiel i mec. Józef Skąpski, w obecności TeofiliWyspiańskiej, sporządzili spis przechowywanej w Węgrzcach spuścizny artystycznej.

| 1869-1889 | 1890-1894 | 1895-1897 | 1898-1899 | 1900-1903 | 1904-1905| 1906-1907 |