Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1904-1905

Projektując wnętrza, Wyspiański konsekwentnie stosował zasadę jednego koloru dla ścian, obić, portier, zasłon i firanek. Tam, gdzie były potrzebne ciężkie tkaniny, wprowadzał krajowe grube sukno, a na firanki muślin farbowany na jasny odcień tego samego koloru. W amarantowo pomalowanym salonie stanął garnitur mebli z jasnego jaworu, portiery zdobił haft z motywem pelargonii. Sypialnia została wyposażona w meble z jesionu, natomiast kolorystycznie rozegrana była w szarościach, a dół portier zdobił szeroki fryz z gałązek kwitnących jabłoni. Jadalnia miała meble z drewna orzecha i kolorystykę w tonacji ciemnoniebieskiej. „Meble te nie znosiły obrazów innych prócz Wyspiańskiego. […] powinny były stać zawsze na swoim miejscu, czyste, zimne, nietykalne. […] O ile były bezlitośnie niewygodne, były piękne jako całość” (jw., s. 76). Jak twierdził Boy, cały Kraków przychodził podziwiać mieszkanie urządzone przez słynnego artystę, nie dało się jednak w nim mieszkać. Kiedy Żeleńscy wyprowadzili się, meble odkupił dr Chramiec i przewiózł do swojego sanatorium w Zakopanem. Dzisiaj można je oglądać w Muzeum Wyspiańskiego w Krakowie, ale wyabstrahowane z przeznaczonej dla nich przestrzeni, nie robią już takiego wrażenia.

(fragment katalogu wystawy)