Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1890-1894

Gdy Wyspiański powraca do Krakowa, uskarża się często na jego prowincjonalizm i brak perspektyw artystycznych dla siebie. Jednak cała plastyczna i poetycka twórczość Wyspiańskiego koncentruje się na Krakowie, jego legendzie, historii i teraźniejszości, zabytkach, dawnych bohaterach i ludziach współczesnych. Na kanwie tematów krakowskich tworzy swe najbardziej rewelacyjne
wizje artystyczne. Malując krakowskie pejzaże z tak ważnymi motywami, naznaczonymi piętnem historii i zastygłym czasem, jak Wawel czy Kopiec Kościuszki, dostrzega też skromną urodę natury, tworząc niekiedy paysages intimes. Po powrocie z Paryża, jesienią i zimą 1894 oraz na wiosną 1895, Wyspiański „odnajduje” na nowo swój Kraków. Świeże wrażenia notuje w listach do przyjaciół, a ich malarskim śladem są pejzaże z motywem zamku na Wawelu podpatrywanego z wielu stron, w różnych porach dnia, przy odmiennej aurze.

(fragment katalogu wystawy)