Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1898-1899

Ludwik Puget był świadkiem zachwytu Wyspiańskiego nad chochołami z Plant: „Pamiętam, jak idąc raz w nocy Plantami z Wyspiańskim zauważyliśmy naprzeciw muru tzw. Świętego Michała grupę krzewów różanych. Było to bardzo wczesną wiosną [...] i róże stały jeszcze w zimowym owinięciu ze słomy. – Niech Pan patrzy, one tańczą, one zupełnie tańczą – mówił Wyspiański. Wkrótce potem wymalował tę grupę krzewów w słomianych owijakach wiodącą prawie że ludzki taniec wśród plantacyjnych kasztanów przy świetle latarni” (L. Puget, Wyspiański poeta i Wyspiański plastyk, w: W oczach współczesnych, 1971, t. II, s. 394).

Wśród bezlistnych drzew, których powyginane gałęzie tworzą dekoracyjną konstrukcję obrazu, podbarwioną złocistym światłem latarni, krzewy spowite w słomę trwają zastygłe w tanecznym korowodzie wokół lśniącej kałuży. Pod powłoką słomy ukryte jest uśpione chwilowo życie, które odrodzi się wiosną.