Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1904-1905

Prezentowana tu kompozycja jest zaledwie fragmentem większej – górnej części projektu niezrealizowanego witraża Polonia. Na przestrzeni stu lat (projekt całości 1892–1894) stała się samodzielnie traktowanym obrazem. Decyzję tę podjął Wyspiański powodowany zamówieniami kolekcjonerów i tak w pierwotnym rozumieniu Madonna przeistoczyła się w alegorię Caritas – Miłosierdzia. Zasadniczym novum w tym przedstawieniu, które stało się powodem ostrej krytyki, było udomowienie czy też uzwyczajnienie Madonny. Wyspiański nadał kompozycji wymiar niemal świecki i rodzimy, przedstawiając kobietę z ludu tulącą niemowlę. Jednocześnie wyniósł codzienną scenę macierzyństwa do godności wielkiego misterium.
Rozwiązanie tej dekoracyjnej kompozycji sprawia imponujące wrażenie żywą barwą i nasyceniem kolorów. Dominują w niej ostre szafiry i żółcienie.

(fragment katalogu wystawy)