Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1904-1905

W zamierzonej przez Wyspiańskiego w 1904 portretowej galerii osobistości krakowskich znalazł się wizerunek Jana Stanisławskiego. Założyciel i pierwszy prezes Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”, wybitny malarz pejzażysta, był jedną z barwniejszych postaci epoki Młodej Polski. Znany, ceniony i lubiany był w środowisku „Paonu”, choć bywał groźny i apodyktyczny w sądach, o czym barwnie pisał Tadeusz Żeleński Boy: „Ten olbrzym, gruby jak piec, był podobny do Pantagruela z ilustracji Dorégo. [...] Malował maleńkie obrazki – małe cudowności – stanowiące wymiarem swym zabawny kontrast z jego olbrzymią postacią, ale właśnie podobno tusza jego była przyczyną ich maleńkości; przy większym obrazie zanadto go męczył konieczny ruch ciągłego zbliżania się i oddalania.[...]  (Tadeusz Żeleński Boy o Krakowie, oprac. H. Markiewicz, Kr. 1973, s. 63, 64).

(fragment katalogu wystawy)