Kalendarium życia Stanisława Wyspiańskiego, lata 1900-1903

Najbardziej znany z portretów własnych, rozbudowany o tło wypełnione splątaną winoroślą, namalował artysta w 1902, mając za sobą głośny skandal i sukces Wesela, przed napisaniem Wyzwolenia i Nocy Listopadowej. Wprowadzenie motywu więdnących liści nie było jedynie zabiegiem dekoracyjnym, nabrało bowiem symbolicznej wymowy. Wyspiański wysnuł delikatną aluzję do stanu swego zdrowia zagrożonego postępującą chorobą – powolnego obumierania. Tę kompozycję od paryskiego portretu dzieli osiem twórczych lat i, choć rysy twarzy wyostrzone są chorobą i bólem, oczy nadal patrzą badawczo.

(fragment katalogu wystawy)